Recensie – Verschijningen

Merthe is paranormaal begaafd. Wanneer dat meer als een vloek begint te voelen dan als een zegen, zoekt ze een ervaren medium op. Maar juist daar ontdekt ze de foto van een vermist meisje. Dan beseft ze dat ze niet anders kan dan luisteren naar haar zesde zintuig. Geleid door de verschijningen die haar vanaf dan niet meer loslaten, stappen zij en haar hartsvriendinnen een gevaarlijk avon- tuur tegemoet. Zal het hen lukken om het meisje terug te vinden?

Merthe was een normaal tienermeisje uit een doorsnee gezin. Dat alles veranderde toen ze erachter kwam dat ze paranormaal begaafd is. Na deze heftige ontdekking werd haar gave tijdelijk afgesloten door een medium, om Merthe tijd voor verwerking te geven. Echter, in dit vervolg op Geestverwanten komen we erachter dat de gave te sterk is om te blokkeren en neemt Hilda Spruit ons mee door een zoektocht vol gevaren.

In dit verhaal ontdekt Merthe meer over haar gave, het zien van geesten is. Er is één specifieke verschijning die haar maar niet met rust wil laten. De dromen voelen levensecht, alsof ze iemands herinneringen beleeft. Dan lijkt er opeens een mogelijke connectie te zijn tussen de verschijning uit haar dromen en vermissing van een meisje in Assen. Samen met haar vrienden Anouk en Maikel gaat Merthe op onderzoek uit, totdat ze met gevaar voor eigen leven oog in oog komen te staan met de ontvoerders van het Demi. Zullen Merthe en haar vrienden het er goed vanaf brengen? En vinden ze Demi voor het te laat is?

Verschijningen is het vervolg op het debuutverhaal Geestverwanten. We lezen wederom voornamelijk mee vanuit Merthe’s perspectief. De boeken zijn los van elkaar te lezen, maar gezien de referenties naar gebeurtenissen in het vorige boek is het wel aan te raden die eerst te lezen. Zelf had ik deel 1 uit de serie niet gelezen en kon ik net niet helemaal goed volgen wat er precies met Merthe is gebeurd. In het vorige deel zijn namelijk schokkende ontdekkingen gedaan omtrent haar afkomst, waar ze ook in dit boek mee worstelt.

Aanvankelijk dacht ik dat het boek niet zo spannend zou gaan zijn, aangezien het toch om een jongerenthriller gaat. Echter, Hilda Spruit heeft zo’n onheilspellende sfeer weten te creëren dat je dit boek écht niet kunt wegleggen.

Het voelt gedurende het hele verhaal alsof er elk moment een verschijning kan opduiken, en dat zorgt er samen met de beangstigende scenes op een verlaten kerkhof voor dat je dit liever niet voor het slapen leest. Het paranormale plot is erg goed bedacht en uitgewerkt, maar wat het echt onderscheid van andere boeken is de combinatie met een politieonderzoek. Het is niet in veel thrillers zo dat politie de hulp inschakelt van een medium en tieners met gaven. Daarnaast is de schrijfstijl van Hilda Spruit erg eenvoudig, waardoor het juist vlot wegleest. Er is geen sprake van lange ingewikkelde zinnen en woorden, maar juist een fijne afwisseling van dialoog, dromen en Merthe’s gedachten, wat ervoor zorgt dat het verhaal niet saai wordt om te lezen.

Ondanks de onwerkelijke omstandigheden waarin Merthe zich bevindt, is haar personage toch erg realistisch en kun je je tot een zeker niveau goed inleven. Naast haar paranormale problemen beleeft Merthe ook de standaard issues die herkenbaar zijn voor veel jongeren: die ene vervelende docent, ruzie met ouders, rivaliteit op school, een vriendin die geen geheimen kan bewaren…

De combinatie van realisme en spiritualiteit met een thrillerrandje heeft dit boek wat mij betreft tot een succes gemaakt. Neem daarbij de vlotte, eenvoudige schrijfstijl en je hebt een mysterieus boek dat je zo op een middag lekker wegleest!