Cliff, Alain en Margarete groeien op in hetzelfde gebouw in Berlijn. Vanaf hun kindertijd zijn de drie onvoorwaardelijk close. Maar Cliff, die het thuis moeilijk heeft, kan zijn plek in de wereld niet vinden. Een tijdlang flirt hij met extreemrechts. Als hij zich opeens tot de islam bekeert en met een radicale groep in contact komt, proberen Alain en Margarete hem tot andere gedachten te brengen. Algauw lijkt Cliff van de aardboden verdwenen. Een jaar later is hij terug, zwijgzamer dan ooit. Wordt Cliff weer wie hij vroeger was, zoals zijn vrienden hopen?
De dader is een bloedstollend spannende roman. Antonia Michaelis heeft bijzonder goed werk geleverd met haar uitgebreide en levendige personages, met name met Alain, Cliff en Margarete, de hoofdpersonages. Als lezer voel je direct een band met de personages, je begrijpt hun verdriet of blijdschap.
Direct vanaf de eerste pagina stap je het verleden in van de drie vrienden en maak je de gebeurtenissen mee die hen hebben veranderd tot de personages die ze zijn aan het einde van De dader. Waar sommige schrijvers de mist in gaan met té uitgebreide beschrijvingen, weet Antonia Michaelis de tekst eromheen zo te schrijven dat er haast geen woord teveel staat. Hierop is slechts één kleine uitzondering; aan het begin van het verhaal kijk je door de ogen van een vierjarig kind. Dit wordt benadrukt met zinnen als:
“Hij zocht regenwormen en ‘evacueerde’ ze naar een plekje onder de rododendron, al was ook dat natuurlijk een woord dat hij later pas zou leren.”
Misschien was het overbodig dit soort uitspraken zo regelmatig te gebruiken, omdat het al gauw duidelijk is dat het gaat om een erg jong kind.
Hoe weerzinwekkend de gebeurtenissen of zelfs de gedachtes van de hoofdpersonages in De dader ook zijn, als lezer begrijp je gaandeweg de ‘waarom’ achter de uiteindelijke daden. En dat is een opmerkelijke prestatie.
De wendingen van het verhaal geven ook een kijkje achter de schermen, het was tegelijkertijd prachtig en verschrikkelijk om te lezen wat de personages stond te gebeuren en hoe dit alles uitgedacht en opgezet werd.
Het plot van De dader is ijzersterk. Als lezer zonder informatie vooraf weet je eigenlijk niet waar het verhaal naartoe leidt. Gaandeweg passen de puzzelstukjes allemaal in elkaar en bij de ontknoping realiseer je je dat je het ergens al die tijd geweten hebt, maar toch de vinger er niet precies op hebt kunnen leggen. Dat gezegd hebbende, moet erbij benadrukt worden dat het verhaal toch niet voorspelbaar is, de ontknoping was zelfs ontzettend verrassend.
De schrijfstijl van Antonia Michaelis is bijzonder, De dader is niet geschreven in één bepaalde stijl. De afwisseling tussen de ik-vorm, de algemene verteller en de vorm van een brief is soms verwarrend, maar al snel vind je als lezer aanknopingspunten waardoor je weer op het juiste spoor komt. Over de verschuivingen tussen heden, verleden en toekomst valt hetzelfde te zeggen.
Wat wel opvalt tijdens het lezen is dat De dader op sommige punten slecht vertaald is. Dit maakt de verhaallijn soms moeilijk te begrijpen, wat kan resulteren in kleine ergernissen van de lezer. Daar moet wel bij vermeld worden dat dit niet te wijten is aan de auteur of het boek zelf.
De dader past misschien niet helemaal binnen het genre Young Adult. Kijkende naar de manier van schrijven, de woorden die gebruikt zijn in de vertaling, zou dit boek beter gepast hebben in een genre voor volwassenen.
Alles bij elkaar genomen, is het verhaal van De dader enorm sterk. De belofte, geschreven op de achterzijde van het boek, maakt zich waar: een absolute aanrader die zowel young adults als volwassenen aan het denken zal zetten.
Score: 4/5
Geschreven door Felicia van Chicklit.nl