Dertien jaar … zolang heb ik in het allergrootste geheim aan mijn trilogie gewerkt. Dat zit zo. Ik ben verslaafd aan lezen en hou erg van reizen, vooral in omgevingen die rijk zijn aan geschiedenis en cultuur. Zo raakte mijn hoofd gevuld met verhalen, en in 2003 besloot ik zelf een boek te schrijven.
Maar had het zin aan zo’n titanenwerk te beginnen? Mijn ideeën zouden nooit op vijfhonderd en zelfs niet op duizend pagina’s passen. En hoe ging ik dit uitleggen aan familie en vrienden? Ze zouden me stapelgek verklaren, zeker als mijn boeken jaren op zich lieten wachten. Om mezelf ontmoedigende commentaren te besparen, besloot ik uiteindelijk niemand – niemand! – te vertellen dat ik aan een boek werkte.
Ik schreef stiekem. Dag na dag, maand na maand, jaar na jaar … tot ik mij realiseerde dat ik, heel misschien, erin geslaagd was een eerste deel (Bloedbanden) van mijn trilogie af te werken. Pas in 2015 werd bij Clavis Uitgeverij mijn verhaal voor de allereerste keer door iemand anders gelezen. De uitgevers waren laaiend enthousiast, en sinds die dag mag de hele wereld weten waar ik al die tijd mee bezig ben geweest.
H.P. Janssens, auteur van Bloedbanden en Vrijbuiters