Een droom die uitkomt. Nét zestien, maar dit jaar brengt Nell De Smedt al haar eerste boek uit bij Clavis Uitgeverij. Met Circe schreef de jonge schrijfster een beklemmende young adult die nog lang in de hoofden van de lezers zal blijven rondspoken. Het interview wordt afgenomen op Nells kamer. In het hoogste kamertje van het huis en omgeven door boeken zit zij volledig in haar comfortzone.
Let op! Spoilers!
Waarom schrijf je?
Vaak begin ik te schrijven als een spelletje of uit verveling. Dat doe ik al sinds de lagere school en ook Circe is zo ontstaan. Twee zomers geleden waren we op vakantie en ik had helemaal niks te doen, en daarom besloot ik dat ik eens een echt verhaal wilde schrijven. Ik vind het een heel leuke manier om te ontspannen en mijn fantasie de vrije loop te laten.
Hoe vond je inspiratie voor dit verhaal?
Ik heb samen met mijn papa gebrainstormd. Het verhaal was eerst maar elf pagina’s lang en had een ander einde: Fiona loopt weg van Circe wanneer ze elkaar ontmoet hebben, omdat ze aanvoelt dat Circe geen goed nieuws is. Daarmee was het verhaal natuurlijk snel gedaan. Toen vroeg ik mij af wat er zou gebeuren als Fiona Circe niet zou laten staan, maar vriendschap met haar zou sluiten. Dat is het verhaal dat je nu in mijn boek kunt lezen.
Ik heb mij ook gebaseerd op thrillers en horrorromans. Gone Girl vind ik bijvoorbeeld een heel goed boek. De spanning wordt erin gehouden en door de veranderingen in perspectief krijg je steeds een nieuwe blik op de gebeurtenissen. Dat wilde ik ook doen in mijn boek. Vandaar dat je het verhaal niet alleen vanuit het perspectief van Fiona leest, maar ook via haar mama en papa. En dan vallen er altijd stukjes van de puzzel op hun plaats … of net niet.
Wat mij opviel tijdens het lezen van het boek is dat iedereen vrij normale namen heeft, behalve het personage Circe. Volgens mij heb je je laten inspireren door je studie, niet?
Ja, inderdaad. Ik studeer Grieks-Latijn en heb mij door de Odyssee laten inspireren. Circe komt ook voor in die Griekse klassieker en ik vond het griezelig klinken. Ik heb voor de ‘kenners’ ook een mopje aan het begin van mijn verhaal gestoken. Fiona wordt aangevallen door een wild zwijn en waarin veranderde Circe de mannen van Odysseus ook alweer? Juist, wilde zwijnen. Niet iedereen gaat dat opmerken, maar ik vind het wel een leuk extraatje.
Een ander leuk extraatje zijn de citaten aan het begin van elk hoofdstuk. Hoe ben je er eigenlijk bij gekomen om dit te doen?
Ik had voor het eerste hoofdstuk al meteen een toepasselijk citaat in gedachten en van daaruit ben ik vertrokken om bij ieder hoofdstuk een zinvolle quote te zoeken.
Het einde van Circe laat de lezer achter met nog een hele hoop vragen. Vooral het bestaan van Circe blijft open voor interpretatie. Heb je dit bewust gedaan?
Ja, inderdaad. Ik vind het belangrijk dat het einde de lezer wat in het ongewisse laat. Is Circe slechts een hersenspinsel van Fiona of is ze toch meer dan dat? Er zitten hints in het verhaal die beide theorieën kunnen bevestigen, maar voor mij is Circe een soort demon. Ze raakt bevriend met al haar slachtoffers en drijft hen langzamerhand tot waanzin. Aan de lezers om het bewijs voor hun eigen theorie in het boek te vinden.
Hoe voelt het dat je boek uitgegeven wordt?
Echt ontzettend leuk. Ik heb mijn boek twee jaar bewaard en toen besloot ik het in te sturen naar een uitgeverij, anders zou ik er toch maar aan blijven schaven. Ik heb op mijn boekenplank gekeken welke uitgeverijen talrijk aanwezig waren en op basis daarvan koos ik een uitgeverij waar ik mij goed bij voelde. Clavis Uitgeverij was de eerste die ik aanschreef en ik had meteen prijs. Ik wilde net mijn computer afsluiten toen de bevestigingsmail binnenkwam en ik kon mijn ogen gewoonweg niet geloven. Ik heb mijn familieleden het ook laten lezen, zodat zij mij konden overtuigen dat ik niet aan het dromen was. Nu is het zover en kan ik mijn eigen boek in boekhandels en in de bibliotheek zien liggen. Ik vind het ook behoorlijk spannend dat nu andere mensen dit boek zullen lezen. Ik ben benieuwd wat ze over mijn verhaal zullen zeggen.
Geschreven door:
Lieselotte van https://actafabulaest.wordpress.com/