Joke Benoot werd op korte tijd twee keer mama: van haar eerste kindje én van haar eerste boek. Haar debuut De regen is warm is een verhaal over een wereld waar kinderen opgroeien die geen thuis hebben, maar een tehuis. Over takken die verder groeien, ook als ze geen wortels meer hebben of knakken.
Heb je altijd al willen schrijven?
Ik heb altijd al graag geschreven. Als kind verzon ik voortdurend verhalen en gedichten. Al moet ik zeggen dat ik ze het liefste in de tuin zou begraven als ik ze nu teruglees. (lacht) Vijf jaar geleden heb ik de draad weer opgepakt, en nu is er dus mijn eerste boek!
Hoe kwam dit verhaal tot stand?
Als kinderpsychologe heb ik jarenlang mogen luisteren naar de verhalen van kinderen die écht leven in de wereld van De regen is warm. Spijtig genoeg is die wereld weinig zichtbaar voor mensen die er niet rechtstreeks mee te maken krijgen, en daar heb ik altijd iets aan willen doen. Toen ik aan de cursus Literaire Creatie begon aan het conservatorium, stonden de eerste kiemen van dit verhaal dan ook al snel op papier.
Je werk als kinderpsychologe heeft je dus erg geïnspireerd?
De verhalen van de jongeren en gezinnen waar ik mee werk, raken mij erg. Ik vind het een voorrecht om ernaar te mogen luisteren en mee te mogen zoeken naar wat ze nodig hebben. Het is indrukwekkend hoeveel veerkracht deze jongeren vaak tonen en hoe sterk ze zijn in moeilijke omstandigheden. Die bewondering wil ik graag overbrengen op mijn lezers, en ze zo hopelijk ook inspireren.
Hoe verloopt jouw schrijfproces?
Ik schrijf vooral vanuit de personages. Ik neem veel tijd om ze goed te leren kennen, tot in de kleinste details. Als dat goed zit, volgt het verhaal vanzelf. Ik schrijf zonder plan of uitgewerkte structuur, dat komt pas veel later. Het einde kende ik zelf nog niet toen ik aan het boek begon. Maar dat vind ik juist leuk.
Wat is jouw favoriete boek?
Dat vind ik heel moeilijk. Als ik iets kies, voelt dat als verraad aan mijn andere lievelingsboeken. Als young adult verslond ik de boeken van Tonke Dragt. Ogen van tijgers en Geheimen van het Wilde Woud waren mijn favorieten. Verder hou ik heel erg van het werk van David Mitchell. Hij schrijft heel verschillende soorten boeken, maar ik vind ze áltijd goed. Voor young adults is Dertien bijvoorbeeld perfect.
Wil je de lezers nog iets meegeven?
Dat je vooral je eigen wijsheid moet ontdekken. En dat het oké is om die niet meteen te vinden en eerst wat te ploeteren. Mijn opa gebruikt vaak een spreekwoord uit Zuid-Afrika: ons moet soek en trek en sukkel. Ik denk dat mijn boek ook daarover gaat. Ik geloof niet dat je kunt worden wat en wie je maar wilt; je bent evengoed wat je overkomt. Waar je geboren wordt, wat je meemaakt onderweg: het bepaalt zoveel. Maar het is oké om te vallen en dan weer recht te krabbelen. We doen allemaal maar wat.
Benieuwd naar de eerste hoofdstukken van De regen is warm? Je leest ze hier!
Geschreven door:
Nîne Reniers